Nie ma wiarygodnych danych o gospodarce prowadzonej w tych lasach w XIX i na początku XX wieku. Przypuszczać należy, że gospodarka w lasach prowadzona była w sposób nieuporządkowany. W lasach wielkiej własności użytkowanie prowadzone było zrębami częściowymi, a w lasach indywidualnej własności - w sposób posztuczny (plądrowniczy). Odnawianie odbywało się przeważnie w sposób naturalny, rzadziej sztuczny. Pozyskiwano wielkowymiarowe drewno bukowe i jodłowe, pozostawiając na pniu gorsze sortymenty. Dla większych majątków leśnych sporządzano wówczas plany gospodarcze, lecz nadzór nad ich realizacją był nieskuteczny. Po 1927 roku dla wszystkich majątków leśnych obrębu dukielskiego sporządzono plany gospodarcze, uwzględniające gospodarkę zrębami częściowymi, niestety nie zachowały się operaty z okresu międzywojennego. Na terenie lasów dukielskich znaczne szkody wystąpiły w drzewostanach bukowych i jodłowych wskutek klęski mrozowej, jaka nawiedziła całą Europę na przełomie 1928 i 1929 roku oraz walk prowadzonych na przełomie 1944 i 1945 roku o Przełęcz Dukielską.
Nadleśnictwa Dukla i Krosno utworzono w 1945 roku, po upaństwowieniu lasów dużej i średniej własności prywatnej oraz lasów należących do drobnych i średnich właścicieli ziemskich, stanowiących mienie pożydowskie, mienie ludzi przesiedlonych w głąb ZSRR i na Ziemie Odzyskane. W 1948 roku Urząd Ziemski przekazał Nadleśnictwu ponad 2000 ha lasów połemkowskich oraz nieużytków porolnych przeznaczonych do zalesienia.
Od lat 50 XX w. Nadleśnictwo Dukla przechodziło liczne reorganizacje, z których ostatnia miała miejsce 1 stycznia 2008 roku zgodnie z zarządzeniem nr 37 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych w sprawie wprowadzenia zmian w
powierzchni Nadleśnictw.